اثربخشی درمان مبتنی بر ذهن‌آگاهی بر نشانه‌های افسردگی، اضطراب و نشخوار ذهنی در افراد بزرگسال با اختلال‌های طیف درخودماندگی

چکیده مقدمه: اختلال­های افسردگی، اضطراب و نشخوار ذهنی از مهم­ترین آسیب­های روانشناختی در افراد با اختلال­های طیف درخودماندگی هستند. لذا این تحقیق با هدف تعیین اثربخشی درمان مبتنی بر ذهن­آگاهی بر کاهش نشانه­های افسردگی، اضطراب و نشخوار ذهنی انجام شده است. روش: 41 نفر فرد بزرگسال با اختلال­های طیف درخودماندگی در سنین 15 تا 26 سال که به روش نمونه در دسترس در دو گروه آزمایش (20 نفر) و گروه کنترل (21 نفر) گمارده شدند. به گروه آزمایش یک پروتکل درمانی مبتنی بر ذهن­آگاهی اصلاح شده تیزدل و همکاران (1995) به مدت 9 هفته آموزش داده شد ولی به گروه کنترل آموزش داده نشد. نتایج: تحلیل داده­ها با استفاده از روش T گروه­های مستقل، مجذور کای و تحلیل واریانس چندمتغیری نشان دادند که میزان اختلال­های افسردگی، اضطراب و نشخوار فکری در گروه آزمایش کاهش یافت. همچنین در گروه آزمایش افزایش عاطفه­ی مثبت مشاهده شد ولی در گروه کنترل مشاهده نشد. درمان مبتنی بر ذهن­آگاهی در بهبود اختلال­های افسردگی، اضطراب و نشخوار ذهنی افراد بزرگسال با اختلال­های طیف درخودماندگی مؤثر است.